Auckland & Waiheke Island (2-4 maart)

Na een nacht eindelijk echt te hebben geslapen werden we op 2 maart in de ochtend wakker met een geluid van krekels en vogeltjes om ons heen. Hier kwam het besef dat we echt niet meer thuis zaten, maar we ons, na een lange reis, eindelijk in Nieuw-Zeeland bevonden. Na even rond te hebben gekeken in het hostel, een fijne plek met 20 verschillende kamers (dorms, single rooms en twin-rooms), een gemeenschappelijke 'woonkamer', een grote keuken en een eetruimte, gingen we naar buiten om een ontbijtje te scoren. 's Nachts waren we al langs een bakker gekomen die toen al bezig was met brood bakken en aangezien dit bij ons hostel om de hoek was, besloten we hier broodjes te kopen. In hetzelfde straatje bevond zich ook een groente en fruit zaakje waar we wat appeltjes haalden en ook nog een klein supermarktje waar we thee haalden. Nadat we ons ontbijtje ophadden in het hostel besloten we te voet richting centrum Auckland te gaan. Aangezien ons hostel naast Mount Eden zat, gingen we eerst kijken bij deze vulkanische krater. Een mooi beeld om te zien. Omdat de vulkaan al heel lang inactief is, is het gewoon een grote heuvel met een enorme kuil in het midden en is de hele krater begroeid met gras. Na hier even te hebben rondgekeken liepen we richting het centrum. Omdat Auckland veruit de grootste stad van Nieuw-Zeeland is en er volgens verschillende reisboeken veel te doen is, hadden we wel wat verwachtingen van deze stad. De stad zelf viel echter een beetje tegen. De stad was echt opgebouwd met allerlei straatjes die parallel of haaks op elkaar stonden (vierkante blokken dus), de gebouwen waren met name heel simpel en leken puur gebouwd te zijn voor productieve doeleinden. Mooi zag het er niet uit. Wel indrukwekkend en mooi om te zien, was hoe multicultureel de stad is. De bewoners lijken van over de hele wereld te komen. In alle straatjes waren eettentjes te zien met voedsel van over de hele wereld. We zagen zelfs een frietkraampje met volgens het bordje echte 'Hollandse' friet en sauscombinaties, namelijk patatje oorlog en patatje mayo. Omdat we natuurlijk al de perfecte Hollandse frietjes in eigen dorpshuis kunnen eten, hadden we niet de behoefte te proeven. Imponerend was ook de Sky tower in het midden van de stad; een grote toren die ver boven de andere gebouwen uit kwam. Aangezien we in veel steden al wel op torens en hoge gebouwen waren geweest en we dachten dat we de 20 dollar per persoon dat het kostte om omhoog te gaan wel wat beter konden besteden, besloten we te voet verder te gaan richting de kust. Vanaf de kust en het havengebied in Auckland kan je heel mooi over de Hauraki Gulf Maritieme Park kijken. Nadat we bij wat informatiepunten geweest waren besloten we alvast dat we de dag daarna naar een van de eilanden in de Hauraki gulf te gaan. We liepen verder langs de kust richting de wijken Parnell & Newmarket. Ondertussen begonnen we al een beetje honger te krijgen en begonnen onze voeten al wat pijn te doen. We hadden niet bedacht dat we veel zouden lopen, dus allebei hadden we niet onze beste schoenen aan. In Parnell vonden we gelukkig een bakker waar we allebei een broodje haalden. Vervolgens liepen we verder naar het Auckland Museum omdat we gelezen hadden dat het een mooi en imponerend gebouw was, waarvandaan je over een groot stuk Auckland heen kon kijken. Omdat we allebei echt last van onze voeten begonnen te krijgen, besloten we daarna richting één van de grote wegen te lopen, zodat we een bus terug naar ons hostel konden nemen. Helaas liep dit wat anders dan gehoopt en waren we op een gegeven moment verdwaald in de buitenwijken van Auckland. Na de weg te hebben gevraagd aan een kiwi (zo wordt de Nieuw-Zeelandse bevolking genoemd), bleek dat we dichterbij ons hostel zaten dan we dachten. Uiteindelijk waren we rond vijf uur weer terug bij ons hostel, waarnaar we ontdekten dat we allebei minstens vier blaren op onze voeten hadden. Aangezien de dichtstbijzijnde supermarkt een kwartier lopen was (heen), besloten we maar gewoon bij een Indiaas eettentje om de hoek wat te gaan eten, waarnaar we weer terug gingen naar ons hostel. We besloten de dag erna naar Waiheke beach te gaan en vielen 's avonds uitgeput van alle eerste indrukken heerlijk in slaap.
De volgende dag liepen we in de ochtend, met betere schoenen aan, richting de supermarkt voor de nodige boodschappen. Na te hebben ontbeten besloten we maar de bus richting het centrum te nemen. Bij de haven aangekomen kochten we twee tickets voor de boot naar Waiheke Island. Omdat de zon gisteren wat sterker was geweest dan we verwacht hadden, waren we allebei verbrand en moesten we oppassen en goed insmeren voor onze tijd op het eiland. Na een mooie boottocht van ongeveer 45 minuten kwamen we aan op Waiheke Island. Hier besloten we een stuk door de natuur te wandelen richting een baai aan de westkant van het eiland. Op een gegeven moment kwamen we bij een open stuk aan en konden we over het water kijken en zagen we Auckland met haar Sky tower in de verte. Eenmaal bij de baai aangekomen was het zo mooi weer dat we heerlijk in de zee hebben gezwommen. Het stuk wat wij wandelden was ontzettend rustig en naast de gebruikelijke krekels die je overal hoort was het heerlijk stil. Vervolgens liepen we nog een stuk verder langs verschillende andere mooie stukken strand en bos. Waiheke Island staat bekend om haar vele wineries, dus kwamen we ook nog een aantal druivenvelden tegen. In een baaitje verderop hebben we daarna nog even gezwommen en omdat de namiddag naderde besloten we een bus terug te pakken richting de haven. We namen de boot terug naar Auckland en daarna de bus richting Mount Eden road voor ons hostel. Na lekker te hebben genoten van onze eerste zelf gekookte maaltijd in Nieuw-Zeeland (pasta) gingen we 's avonds alvast wat dingen opzoeken en plannen voor de rest van onze reis.
Zaterdagochtend konden we de auto ophalen. Met onze rugtassen op liepen we naar de bushalte. Na een klein kwartiertje kwam de bus richting Parnell en we vroegen aan de buschauffeur of hij ons kon afzetten bij een halte dichtbij The Strand (straat van de autoverhuur). Hij vertelde ons dat we dan beter de bus konden nemen aan de andere kant van de straat omdat die er sneller zou zijn, maar hij zij als we tijd hadden we ook bij hem konden instappen maar dat hij gewoon een langere route nam. Dat bleek een route van een uur te zijn, waardoor we op onze laatste dag in Auckland nog heel veel van de stad hebben kunnen zien. Na even zoeken vonden we ACE rental Cars en kregen we een grote witte Nissan Tiida toegewezen. De auto was een automaat en omdat ze in Nieuw-Zeeland links rijden was alles enorm wennen. Omdat mama al eerder links heeft gereden besloten we dat zij als eerste de weg op mocht. Na eventjes wat moeite te hebben gehad met het rijden van een automaat reden we al snel en soepel richting onze tweede stop: Rotorua