Het officiële begin (28 februari- 1 maart)

Om 10.00 stapten we in het vliegtuig van Singapore Airlines, waarnaar we na een klein half uurtje al in de lucht zaten. De eerste vlucht was een lange zit van meer dan 12 uur. Na drie films, een stuk lezen, wat spelletjes spelen op het computerscherm in het vliegtuig en twee grote 'vliegtuig'maaltijden verder waren we om 5.55 's nachts (lokale tijd) in Singapore. Tijdens de vlucht waren we er achter gekomen dat je gedurende een zes uur durende overstap een gratis bustour kan krijgen door Singapore. Omdat de overstap dit keer maar drie uur duurde hopen we dat we dit op de terugreis kunnen doen (aangezien we dan een overstap van 7 uur hebben). Een ander iets wat we voor de terugreis bewaren, is het eten van Masala Dosa; een Indiaas gerecht wat mama echt ongelooflijk lekker vind. Toevallig kwamen we op het vliegveld een kraampje tegen waar je dit kunt eten. Helaas hadden we ons buikje al zo rond van het vliegtuig eten, dat we er niet van zouden kunnen genieten op het moment.
Om 8.55 vertrokken we weer met het vliegtuig vanuit Singapore naar Auckland. Dit keer zaten we in een vliegtuig van Air New-Zealand. Een reis van een kleine 10 uur. We waren dus al over de helft! Hoewel het personeel wat chaotischer was en de service wat minder dan gedurende de eerste vlucht (daar liepen ze om het half uur langs met drinken o.i.d), waren de stoelen echt geweldig! We zaten namelijk bij de nooduitgang van de zijkant van het vliegtuig, waardoor we onze beentjes heerlijk konden strekken. Dit was toch wel echt heel fijn. Toen we om 22.00 (lokale tijd) eindelijk in Auckland aankwamen, waren we allebei kapot. We gingen gelukkig vrij snel door de strenge grenscontroles waardoor we snel buiten de luchthaven stonden. We hadden een kamer geboekt bij Oaklands Backpackers Lodge en zij hadden ons vertelt dat we de shuttle bus konden nemen richting het centrum en uit moesten stappen bij Mount Eden Road. Hoewel we ervan overtuigd waren dit te hebben besproken met de buschauffeur, reed hij voorbij de bushalte en kwamen we er pas achter toen we al in het centrumgebied waren. De buschauffeur vertelde ons dat we maar mee moesten rijden tot de laatste halte en vervolgens daar moeste wachten op een bus terug naar het vliegveld. Die zou ons kunnen afzetten bij de juiste halte. Om half 2 's nachts, na een half uur wachten, kwam de bus dan eindelijk waardoor we om twee uur 's nachts, na een reis van 27 uur, eindelijk bij ons hostel waren. We hadden de code van de deur gekregen en toen we binnen kwamen hing er een envelop met sleutels erin en mijn naam erop. We hadden even zo'n mol momentje, als in 'wie is de mol?' en echt het gevoel dat we een molenvelop vonden met een leuk bericht. Eindelijk konden we in slaap vallen en dit deden we dan ook heel snel.